തങ്ങളുടെ ദുഃഖങ്ങൾക്കും വീഴ്ചകൾക്കും ചിലർ പലപ്പോഴും അന്യരെ കുറ്റപെടുത്താറുണ്ട്, സൂക്ഷമായി ചിന്തിച്ചാൽ നമ്മുടെ ദുഃഖങ്ങൾക്കും വീഴ്ച്ചകൾക്കും കാരണക്കാർ നമ്മൾ തന്നെ എന്ന് മനസ്സിലാകും. .
ആരുടെ ദുഃഖത്തിന് ആരാണ് കാരണക്കാർ?
ആരുടെ സുഖത്തിന് ആരാണ് കാരണക്കാർ?
ഒരാളുടെ സുഖത്തിനോ ദുഃഖത്തിനോ മറ്റാരും കാരണക്കാർ അല്ല. അങ്ങിനെ തോന്നുന്നത് അജ്ഞാനം കൊണ്ടാണ്. ജീവിതം സുഖവും ദുഃഖവും കലർന്നത്താണ് പൂർവ്വജന്മാർജിത കർമ്മമാണ് ഏല്ലവർക്കും സുഖദുഃഖങ്ങൾക്ക് കാരണം കർമ്മഫലം എന്ന് നാം പറയുന്നതും ഇതു തന്നെ . ജീവിതഠിൽ ദുഃഖത്തിന് ഇടയാക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ പാടെ ഒഴിവാക്കാൻ ആർക്കും സാധ്യമാല്ല അവയെ സഹിക്കാനും ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള ശക്തി സംഭരിക്കുകയെ വഴിയുള്ളൂ.
ജീവിതദുരിതങ്ങൾ നേടാനുള്ള ശക്തി തരേണമേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയുടെ പൊരുളും ഇതു തന്നെ. ആശക്തി മനസ്സ് നേടുമ്പോൾ നമ്മുക്ക് സമാധാന്മ ഉണ്ടാകും. കാരണം ബാഹ്യമാണെങ്കിലും ആന്തരീകമാണെങ്കിലും ദുഃഖിക്കുന്നത മനസ്സാണ്. അപ്പോൾ നമ്മുടെ ദുഃഖമകറ്റാൻ നമുക്കെ കഴിയൂ. അതായത് ജീവിതം സ്വന്തം നിയന്ത്രണത്തിലലെന്നും സുഖദുഃഖങ്ങൾ കർമ്മഫലമാണെന്നുള്ള വിവേകമുണ്ടായാലേ സ്വസ്ഥനായി ജീവിക്കാനാവൂ. അസ്വസ്ഥത മുഖമുദ്രയായ കാലത്താണ് നാം ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്നത്, കഠിനദുഃഖങ്ങൾ മാത്രമല്ല നമ്മുടെ ഭാഗത്തുനിന്നുണ്ടാകുന്ന വീഴ്ച്ചകൾക്കും അന്യരെ പഴിക്കുകയും ശപിക്കുകയും, ഉള്ള ശീലം പലർക്കുമുണ്ട്. അതു കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥ്യമുണ്ടാക്കും.
"നമുക്ക് നാമെ പണിവതു നാകം നരകവുമതു പോലെ"
ശ്രീ ഉള്ളൂരിൻ്റെ വരികളിൽ ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്നതും അതു തന്നെ. അതായത് നമ്മുടെ ലോകം നാം തന്നെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു എന്ന് സാരം. ആ ലോക സൃഷ്ടിക്ക് ദുഃഖവിനാശിയാവാൻ 'രാമായണം' 'മാഹാഭാരതം ' തുടങ്ങിയ നമ്മുടെ മഹത് ഗ്രന്ഥങ്ങൾ നമ്മുക്ക് കൂടുതൽ കരുത്തേകട്ടെ....
No comments:
Post a Comment