വൈശ്യശ്രേണി
"കൃഷിഗൗരക്ഷ്യവാണിജ്യം വൈശ്യകർമ്മ സ്വഭാവജം"...
കൃഷിയും പശുസംരക്ഷണവും വ്യവസായവുമാണ് വൈശ്യന്റെ സ്വഭാവസിദ്ധമായ കർമ്മങ്ങൾ. ഇവിടെ മൃഗങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനെ പറ്റിയല്ല പറയുന്നത്. ഗോരക്ഷക്ക് ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുക എന്ന അർത്ഥമാണ്. വേദത്തിൽ ഗോപദത്തിന് മനസ്സ് എന്നും ഇന്ദ്രിയമെന്നുമാണ് അർത്ഥകൽപന. വിവേക വൈരാഗ്യാദികളാൽ ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കണം. കാമക്രോധാദികളാൽ അവയെ തകർക്കരുത്. ആത്മീയസമ്പത്താണ് സ്ഥിരമായിട്ടുള്ളത്. 'വിദ്യാധനം സർവ്വധനാൽ പ്രധാനം' പ്രകൃതിയുടെ ദ്വന്ദ്വങ്ങളിൽ നിന്ന് അവയെ വിടർത്തിയെടുക്കാനുള്ള യത്നമാണ് വ്യവസായം അഥവാ വാണിജ്യം. എല്ലാ ധനത്തേക്കാളും ശ്രേഷ്ഠമായ വിദ്യാധനം സമ്പാദിക്കലാണ് വാണിജ്യം. 'കൃഷി'ക്കും ഇവിടെ ആധ്യാത്മീകമായ അർത്ഥമുണ്ട്. നന്മയുടെയും തിന്മയുടെയും വിത്തുകൾ ഹൃദയമാകുന്ന വയലിൽ വിതക്കുകയും സംസ്കാരരൂപത്തിൽ കൊയ്തെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് ആന്തരികമായ കൃഷി. നിഷ്കാമ കർമ്മത്തിൽ വിതക്കുന്ന ആരംഭബീജം ഒരിക്കലും നഷ്ട്മാവില്ല. കർമ്മത്തിന്റെ മുന്നാം ശ്രേണിയിൽ (വൈശ്യവർണത്തിൽ ) തന്നെ ഈശ്വരചിന്തനം തുടങ്ങണം.
ഇപ്രകാരം ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ സംരക്ഷണവും പ്രകൃതിയുടെ ദ്വന്ദ്വങ്ങളിൽ നിന്ന് ആത്മീയ സമ്പത്തിന്റെ സമാർജനവും. പരമതത്ത്വത്തെ പറ്റിയുള്ള ചിന്തനവും വൈശ്യശ്രേണിയിലുള്ളവരുടെ കർമ്മമാണ്. ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ യജ്ഞശിഷ്ടമായ സുകൃതം അനുഭവിച്ചു തുടങ്ങുന്ന പുണ്യപുരുഷന്മാർ പാപമെല്ലാം കഴുകികളഞ്ഞ് ബ്രഹ്മജ്ഞാനത്തിന്റെ വിത്തുകൾ ഉള്ളിൽ വിതക്കുന്നു. ഭക്തിയുടെ ജലസേചനത്തിലൂടെ അതിന്റെ സംരക്ഷണവും പരിപോഷണവും ചെയ്താൽ ഈ കൃഷിയിൽ വിളയുന്ന അന്നമാകുന്ന (ബ്രഹ്മം) (അതായത് വേദശാസ്ത്രങ്ങളിൽ അന്നത്തിന് ബ്രഹ്മം, പരമാത്മാവ് എന്നെല്ലം അർത്ഥമാക്കുന്നു. അവിടെ നടത്തുന്ന ആ അന്നമാണ് സാധകൻ ഭക്ഷിക്കുന്നത്.) ഭജനചിന്തകളുടെ പൂർത്തി ആത്മാവ് പൂർണ്ണതൃപ്തനായി തീരുന്നു. പരമാത്മാവാകുന്ന അന്നത്തിനുള്ള വിത്തുവിതക്കലാണ് കൃഷിയുടെ തുടക്കം.
No comments:
Post a Comment