നാലു ശ്രേണികൾ
സനാതനമായ ആത്മീയപാഥത്തിലൂടെ മുന്നേറുന്ന സാധകന്മാരെ അവരുടെ സ്വഭാവസിദ്ധമായ കഴിവുകളെ ആധാരമാക്കി മഹാപുരുഷന്മാർ ശൂദ്രൻ, വൈശ്യൻ, ക്ഷത്രീയൻ, ബ്രാഹ്മണൻ എന്നി നാലു ശ്രേണികളിലായി തരം തിരിച്ചു.
സാധനയുടെ തുടക്കത്തിൽ ഓരോ സാധകനും ശൂദ്രൻ അതായത് അൽപജ്ഞൻ ആണ്. മണിക്കൂറുകൾ ധ്യാനത്തിലിരുന്നാലും പത്തു മിനിറ്റുപോലും ആത്മ്സംഗം അയാൾക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല. പ്രകൃതിയുടെ മായജാലത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ അത്ര വിഷമമാണ്. ഈ അവസ്ഥയിൽ മാഹാപുരുഷസേവയിലൂടെ സദ്ഗുണങ്ങൾ അയാളിൽ കടക്കുന്നു.
അപ്പോൾ അയാൾ വൈശ്യശ്രേണിയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ യോഗ്യനായിത്തീരുന്നു. ആത്മീയമായ സമ്പത്താണ് സ്ഥിരമായ സമ്പത്ത് ഈ സമ്പത്ത് അയാൾ ക്രമേണ കരഗതമാക്കുകയും ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാനും നിയന്ത്രിക്കാനും ശക്തിനേടുകയും ചെയ്യുന്നു. കാമക്രോധങ്ങൾ ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ നിഹനിക്കുന്നു. വിവേകവൈരാഗ്യങ്ങൾ അവയെ സംരക്ഷിക്കുന്നു. എന്നാൽ പ്രകൃതിയെ വേരോടെ പിഴ്തെറിയാൻ അവക്കാവില്ല.
ക്രമേണ വൈശ്യശ്രേണിയിൽ നിന്നുയർന്ന് സാധകൻ ത്രിഗുണങ്ങളെ കിഴടക്കാൻ കഴിവുള്ള അതായത് ക്ഷത്രിയൻ ആയി തീരുന്നു. ഈ അവസ്ഥയിൽ പ്രകൃതിയെയും അതിൻ്റെ വികാരങ്ങളെയും നശിപ്പിക്കാനുള്ള ശക്തി ഉണ്ടാകും.
അനുക്രമം സാധനകളിലൂടെ പുരോഗമിച്ച് ക്ഷത്രിയൻ ബ്രാഹ്മണത്വം നേടുന്നു. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ മനസ്സംയമം, ഇന്ദ്രിയ നിഗ്രഹം, അനർഗ്ഗളമായ വിചാരധാര, സരളത, അനുഭവജ്ഞാനം , എന്നിവ സാധകനിൽ സ്വഭാവികമായും വന്നു നിറയുന്നു.
ഇത്തരം അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലൂടെ മുന്നേറി സാധകൻ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠാനായിത്തീർന്ന് ബ്രാഹ്മണത്വത്തിൻ്റെയും അപ്പുറത്തേക്ക് കടക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment