ഭക്തി വിവിധ തരത്തില്‍
ഹിന്ദുമത വിശ്വാസികള്‍ തൊഴുതു തല കുനിച്ചു, നമ്മെത്തന്നെ നോക്കിയാണ് പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നത്. മറ്റു എല്ലാ മതക്കാരും ദൈവത്തെ സങ്കല്പ്പിക്കുന്നത് മുകളിൽ ഒരു ന്യായാധിപൻ, നമ്മൾ ചെയ്യുന്ന ഓരോ തെറ്റുശരികൾക്കും മാർക്കിട്ടു ന്യായ വിചാരണ നടത്തി ധർമ്മഅധര്‍മ്മങ്ങള്‍ കണക്കാക്കി ശിക്ഷയും നന്മയും നടത്തുന്ന ഒരാൾ എന്ന നിലയിലാണ്. അത് മൂലമാണ് അവരുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ മുകളിലോട്ട് നോക്കി, രണ്ടു കയ്യും മുകളിലേക്ക് ആക്കി ആയത്.
മറ്റെല്ലാ മതസ്ഥർക്കും ദൈവത്തോട് ഈ ഒരു രീതിയിൽ മാത്രമേ സമീപിക്കാൻ പറ്റു. മറ്റു മതക്കാർക്കിടയിൽ ദൈവഭയം ഉള്ളവൻ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അവൻ ഏറ്റവും വലിയ ഭക്തൻ ആണ്. എന്നാൽ ഹിന്ദുമതത്തിൽ അങ്ങിനെ അല്ല. ദൈവ ഭയം എന്നൊന്ന് ഇല്ല.
ഓരോരുത്തരുടെയും ആത്മീയ തലം അനുസരിച്ച് എതുരിതിയിലും സമീപിക്കാം. നമുക്ക് ആറു തരത്തിലുള്ള ഭക്തിയുണ്ട്:
1) ശാന്തഭാവ ഭക്തി:
വെറും ശാന്തമായി ഒന്നും അവശ്യപ്പെടാതെ ദൈവത്തെ കാണുക. അവർക്ക് ആവശ്യങ്ങളോ, പരാതികളോ ഇല്ല; ഒന്നും വേണ്ട അങ്ങയെ ഭജിച്ചാൽ മാത്രം മതി എന്ന ഭാവം മാത്രം. വിദുരർക്കും, അക്രൂരനും, കുന്തിക്കും, ഭീഷ്മര്‍ക്കും കൃഷ്ണനോടും, വിഭീഷണനു രാമനോടും ഉണ്ടായിരുന്നത് ഈ ശാന്തഭാവ ഭക്തി ആണ്. ഇത് യോഗികളുടെ നില ആണ്. സാധാരണ മനുഷ്യര്‍ക്കും ജീവിതത്തില്‍ പൊതുവേ എല്ലാം നേടി എന്ന ഒരു അവസ്ഥ വന്നാല്‍ ഈ വിധം ഭക്തി ഉണ്ടാകാം. അല്ലെങ്കില്‍ ഇനി കൂടുതല്‍ ഒന്നും നേടാന്‍ ആവില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഉണ്ടായാലും മതി.
2) ദാസ്യഭാവ ഭക്തി:
ഭഗവാന്‍റെ ഉത്തമ ദാസനായി, ഭഗവാന് വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുക. ഭഗവാന് ഒരു യജമാനൻ, അങ്ങയുടെ വെറും ദാസൻ മാത്രമാണ് ഞാന്‍ എന്ന ഭാവം.. ഹനുമാന് രാമനോടും, കുചേലന് കൃഷ്ണനോടും ഉണ്ടായിരുന്നത് ഇത് ആയിരുന്നു. ഇത് പൂര്‍ണ്ണമായ സമര്‍പ്പണം ആണ്.
3) സഖ്യഭാവ ഭക്തി:
അര്‍ജ്ജുനന്‍ കൃഷ്ണനെ കണ്ടിരുന്നത് ഈ ഭാവത്തിലായിരുന്നു; ഒരു സുഹൃത്തെന്ന പോലെയായിരുന്നു. ഹേ കൃഷ്ണ, ഹേ യാദവ എന്നൊക്കെ വിളിക്കും. കുരുക്ഷേത്ര യുദ്ധത്തിനു ശേഷം, തേരില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞ കൃഷ്ണനോട് അര്‍ജ്ജുനന്‍ ആദ്യം ഇറങ്ങാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഒരു സുഹൃദ് ഭാവത്തില്‍ ആയിരുന്നതില് ആണ് ഇങ്ങനെ ചെയ്തത്. ആദ്യമൊക്കെ, സുഗ്രീവന് രാമനോട് തോന്നിയിരുന്നതും ഈ ഭാവം ആയിരുന്നു. രാമ, ഞാൻ സുഹൃത്തിനെ പോലെ ഏതു കാര്യത്തിനും തന്‍റെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന് ഉറപ്പിച്ചാലും, എന്നൊക്കെ ഒരു കൂട്ടുകാരനെ പോലെ പറയുന്നു.
4) വാത്സല്യഭാവ ഭക്തി:
ഭഗവാനോട് സ്നേഹ വാത്സല്യങ്ങള്‍ തോന്നുക; കുറുരമ്മയ് ക്കും, പൂന്താനത്തിനും, വില്വമംഗലം സ്വാമിക്കും എല്ലാം കൃഷ്ണനോട് ഉണ്ടായിരുന്ന ഭക്തി ഇതായിരുന്നു.
5) മാധുര്യഭാവ ഭക്തി:
മാധുര്യതോടെ, പ്രേമത്തോടെ, ഭഗവാനെ കാണുക. മീരാ ദേവിക്ക് കൃഷ്ണനോട് തോന്നിയ ഭാവമാണിത്. ശ്രീരാമനെ, ത്യാഗരാജനും ഈ ഭാവത്തോടെയാണ് കണ്ടത്. സ്നേഹവും, പരിഭവവും എല്ലാം കലർന്ന ഭാവം. അമ്പാടിയിലെ ഗോപികമാര്‍ക്കും കൃഷ്ണനോട് ഈ ഭാവമായിരുന്നു.
6) ശത്രുഭാവ ഭക്തി:
ആർക്കും സങ്കല്പ്പിക്കാന്‍ പോലും പറ്റാത്ത ഭക്തിഭാവം. ദൈവത്തെ ശത്രുവായി കണ്ടു അതിലൂടെ മോക്ഷംനേടുക; വിപരീത ഭക്തി എന്നും പറയും. എപ്പോഴും ഭഗവാനെ ശത്രുവായി കരുതി, മോശമായി ചിന്തിക്കുകയും പറയുകയും ചെയ്യും. ഇതിനു ഏറ്റവും വലിയ ഉദാഹരണമാണ് രാവണൻ. ഭഗവാനെ ശത്രുവായി കണ്ടു വിളിച്ചുവരുത്തി മോക്ഷം വാങ്ങി; രാവണനെ നിഗ്രഹിച്ച ഉടന്‍ ശ്രീരാമൻ ബോധംകെട്ടു വീണുപോയി; കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു ലക്ഷ്മണൻ ചോദിച്ചു, എന്തുപറ്റി എന്ന്. അപ്പോൾ രാമൻ പറഞ്ഞു: രാവണൻ മരിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ , ശരീരത്തിൽ നിന്നും വന്ന ആത്മാവിന്‍റെ ക്ഷതം താങ്ങാൻ എന്‍റെ ശരീരത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ല. അത്രക്കും ശക്തിയായിരുന്നു രാവണന്‍റെ വിപരീത ഭക്തിക്ക്. പൂതന, കംസൻ, ശിശുപാലന്‍ ഇവരെല്ലാം ഈ തരത്തിൽ പെടും. കൌരവ സഭയില്‍ വച്ച് ശിശുപാലനെ ഭഗവാന് ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ ചക്രായുധം കൊണ്ട് വധിച്ചു; അപ്പോള്‍ ഒരു തേജസ്സു ശിശുപാലന്‍റെ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും ഉദ്ഭവിച്ചു ഭഗവാനില്‍ ലയിച്ചു; അങ്ങനെ ശിശുപാലനും ജനന മരണങ്ങളില്‍ നിന്ന് മോചനം നേടി.
ഇപ്പോള്‍ പലരും, പൂജ, ഉപാസന, ക്ഷേത്ര ദര്‍ശനം ഒക്കെ നടത്തി, പ്രത്യേക ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ നേടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു; അത് നടക്കാതെ വരുമ്പോള്‍ അവര്‍ വിപരീത ഭക്തിയില്‍ ആവുന്നു. ഈശ്വരനോട് എപ്പോഴും കൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കണം, സന്തോഷം, സമാധാനം, ആരോഗ്യം, സഹാനുഭൂതി, ദയ, ധര്‍മ്മ ബോധം, സദ്‌ ചിന്ത ഒക്കെ ഉണ്ടായിരിക്കണം, ജ്ഞാനം നേടാന്‍ പ്രാപ്തി തരണം എന്ന് മാത്രം പ്രാര്‍ഥിച്ചാല്‍ മതിയാകും; ജീവിതത്തില്‍ വിജയിക്കാനും, ജനന മരണങ്ങളില്‍ നിന്നും മുക്തി നേടാനും കഴിയും.
No comments:
Post a Comment