രാത്രിയിൽ ജപിക്കേണ്ട വേദമന്ത്രങ്ങൾ

രാത്രിയിൽ ജപിക്കേണ്ട വേദമന്ത്രങ്ങൾ

യജുർവേദം മുപ്പത്തിനാലാം അദ്ധ്യായത്തിൽ, ഒന്നു മുതൽ ആറു വരെയുള്ള മന്ത്രങ്ങളാണ്, ശിവസൂക്തമെന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്.

വാസ്തവത്തിൽ, രാത്രിയിൽ കിടക്കുമ്പോൾ ജപിക്കേണ്ട മന്ത്രമാണിത്. സ്വസ്ഥമായ ഉറക്കം, ഈ മന്ത്രം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. അതിലുപരി ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് സദാ ഉണർന്നിരി ക്കുന്ന ആയിരം സൂര്യന്മാരുടെ പ്രഭയുള്ള ജഗദീശ്വരൻ, തന്നിൽ തന്നെയുണ്ടെന്ന ബോധവും, ഈ മന്ത്രജപത്തിലൂടെ സിദ്ധിക്കുന്നു.

1. ഓം യജ്ഞാഗ്രതോ ദുരമുദൈതി ദൈവം തദു സുപ്തസ്യ തതൈവൈതി ദുരംഗമം ജ്യോതിഷം ജ്യോതിരേകം തന്മേ മനഃ ശിവസങ്കല്പമസ്തു!

അർത്ഥം

ഉണർന്ന അവസ്ഥയിൽ, മനസ്സ് സദാ ഓടിപ്പോവു കയാണ്. ഉറക്കത്തിലും, നിശ്ചലമായ മനസ്സ് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കും. അങ്ങനെയുള്ള എന്റെ, പ്രകാശങ്ങളുടെ പ്രകാശമായ ദൈവമനസ്സ് ദിവ്യഗുണയുക്തമായ, ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ പോലും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന മനസ്സ്, ശുഭ വിചാരങ്ങ ളുള്ളതാകട്ടെ!

2.  ഓം യേന കർമാണ്യപസോമനീഷിണോ യജ്ഞേ കൃണ്വന്തി  വിദഥേഷു ധീരാഃ യദപൂർവം യക്ഷമന്തഃ പ്രജാനാം  തന്മേ മനഃ ശിവസങ്കല്പമസ്തു!

അർത്ഥം

മനസ്സു കൊണ്ടാണ്, നാം ധീരരാകേണ്ടത്. പുരുഷാർത്ഥികളാകേണ്ടത്. ധർമം, അർത്ഥം, കാമം, മോക്ഷം എന്നിവ നാം നേടേണ്ടതും ഈ മനസ്സുകൊണ്ടുതന്നെ.

മനസ്സിന് ശക്തിയില്ലങ്കിൽ നമുക്കിതൊന്നും നേടാനാകില്ല. അതിനാൽ, എന്റെ മനസ്സിന് ശക്തിയുണ്ടാകണം. ബുദ്ധിയുണ്ടാകണമെങ്കിൽ, മനഃസംയമനം വേണം. അങ്ങനെ, സർവവിധ പുരോഗതിക്കും വേണ്ടി, മനസ്സ് ശിവ സങ്കൽപയുക്തമാകട്ടെ!

3.  ഓം യത്പ്രജ്ഞാനമുതധൃതിശ്ച യഞ്ജോതിരന്തരമൃതം പ്രജാസു യസ്മാന്നേ ഋതേ കിം ചന കർമ ക്രിയതേ  തന്മേ മനഃ ശിവസങ്കല്പമസ്തു!

അർത്ഥം

എന്റെ മനസ്സ്, ജ്ഞാനം കൊണ്ട് നിറയണം. ചിന്താശക്തിയാൽ യുക്തമാകണം. അങ്ങനെ എല്ലാ ജീവികളിലും പ്രകാശിക്കുന്ന “ജ്യോതിസ്സിനെ”, കാണാൻ എനിക്ക് കഴിയണം. ഈ മനസ്സില്ലെങ്കിൽ, എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. നല്ല കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യാൻ സാധിക്കണമെങ്കിൽ, നല്ല മനസ്സുവേണം. ആ ജ്യോതിസ്സിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ, നല്ല ബുദ്ധിയും, നല്ല ശക്തിയും മനസ്സുമുണ്ടാകണം. അപ്പോൾ, പല തരത്തിലുള്ള ആശയങ്ങൾ, നമ്മുടെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വരും. ലോകത്തെ ഭരിക്കുന്നത്, ആശയമാണ്. ഒരിക്കലും മറക്കാതിരിക്കുക. അങ്ങനെ ഗംഭീരങ്ങളായ നേട്ടങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നതിന്, എന്റെ മനസ്സ് ശിവ സങ്കൽപയുക്തമാകട്ടെ!

4.  ഓം യനേദം ഭൂതം ഭുവനം ഭവിഷ്യത് പരിഗൃഹീതമമൃതേന സർവം യേന യജ്ഞസ്തയാതേ സപ്‌തഹോതാ  തന്മേ മനഃ ശിവസങ്കല്പമസ്തു!

അർത്ഥം

മനസ്സുണ്ടായത്, ആ ചൈതന്യത്തിൽ നിന്നാണ്. മനസ്സിന്റെ മനസ്സ്, അമൃതസ്വരൂപിയാണ്. ആ മനസ്സിന്റെ മനസ്സ് ഭൂതം, ഭാവി, വർത്തമാനം എല്ലാം അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അഞ്ച് ജ്ഞാനേ ന്ദ്രിയങ്ങൾ, അഹംബുദ്ധി, ചിത്തം, എന്നിവ ചേർന്ന സപ്തർഷികൾ, കർമ്മങ്ങൾ അനു ഷ്ഠിക്കുന്നത്, മനസ്സു കൊണ്ടാണ്. അതിനാൽ എന്റെ മനസ്സിന്, ശക്തിയുണ്ടാകണം. ആ മനസ്സ്, സദാ ശിവസങ്കൽപ്പായുക്തമായിരിക്കുകയും വേണം.

5. ഓം യസ്മിൻ ഋച: സാമയജുങ്ഷി യസ്മിൻ പ്രതിഷ്ഠിതാ രഥനാഭാ- വിവാരാ: യസ്മിങ്ശ്ചിത്തം  സർവമോതം പ്രജാനാം  തന്മേ മനഃ ശിവസങ്കല്പമസ്തു!_ ||

അർത്ഥം

യാതൊരു ധൃതി മനസ്സിലാണോ, ഋഗ്യജുസ്സാമങ്ങൾ അഥവാ ജ്ഞാനം, കർമ്മം, ഉപാസന, എന്നിവ രഥനാഭിയിലെ ആരക്കാലുകളെ പോലെ, സ്ഥിരമായി പ്രതിഷ്ഠി ക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്, യാതൊന്നിലാണോ പ്രജകളുടെ ചിത്തമണ്ഡലം മുഴുവനും ഓതപ്രോത മായിരിക്കുന്നത്, എന്റെ ആ മനസ്സ്, ശുഭ വിചാരങ്ങളുള്ളതായി തീരട്ടെ.

6. ഓം സുഷാരഥിരശ്വാനിവ യന്മനുഷ്യാന്നേനീയതേഽഭീശുഭിർവാജിന ഇവ ഹൃത്പ്രതിഷ്ഠാ യദജീരം ജെവിഷ്‌ഠം തന്മേ മനഃ ശിവസങ്കല്പമസ്തു!

അർത്ഥം

ഉത്തമനായ സാരഥി, കുതിരകളെ മിടുക്കോടെ നയിക്കുന്നു. അതു പോലെ ഇന്ദ്രിയ ങ്ങളാകുന്ന കുതിരകളെ, കടിഞ്ഞാണിട്ട് നയിക്കുന്നതും, മനസ്സ് തന്നെ. ഹൃദയത്തിലാണ്, ആ മനസ്സുള്ളത്. അതിന് ഒരിക്കലും, ജരാനര ബാധിക്കുന്നില്ല. അത്, ഏറെ വേഗത യുള്ളതുമാണ്. അങ്ങനെയുള്ള എന്റെ മനസ്സ്, ശിവസങ്കല്പ യുക്തമാകട്ടെ!

ഈ മന്ത്രം സ്ഥിരമായി ഉറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ്, ഒരു തവണ, അർത്ഥമറിഞ്ഞു ജപിക്കുക. മനസ്സ്, ശാന്തമായിരിക്കും. സുഖമായ ഉറക്ക മായിരിക്കും. ക്രമേണ, മനസ്സിന്റെ ശക്തിയും ചൈതന്യവും വർദ്ധിക്കും. പുതിയ ആശയങ്ങളും വിചാരങ്ങളും, മനസ്സിൽ ജന്മമെടുക്കും. യഥാർത്ഥ ചൈതന്യത്തിൽ നിന്ന്, ഉറവ എടുക്കുന്നതാ കയാൽ, അത് പ്രായോഗികമായി, വിജയിക്കുകയും ചെയ്യും. സന്ധ്യാവന്ദനവും, അഗ്നിഹോത്രവും, പ്രതിദിനം, രണ്ടു നേരം, രാവിലത്തേയും, വൈകുന്നേരത്തെയും സന്ധ്യകളിൽ, അനുഷ്ഠിക്കേണ്ടതാണ്.