ഋഷഭൻ
നാഭി എന്ന രാജാവിന് മേരുദേവിയിൽ പിറന്ന പുത്രനാണ് ഋഷഭൻ. അഗ്നീധ്രൻ എന്ന രാജാവിന്റെ വംശമാണ് ഋഷഭന്റേത്. ഋഷഭന് പത്നിയായ ജയന്തിയിൽ പിറന്ന നൂറു പുത്രന്മാരിൽ മൂത്തപുത്രനായ ഭരതനെ രാജാവായി വാഴിച്ചശേഷം പുലഹാശ്രമത്തിൽ പോയി തപസ്സു ചെയ്തു. അദ്ദേഹം തപസ്സു ചെയ്ത കൊടുമടി ഋഷഭകൂടം എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുകയുണ്ടായി. ശാന്തതയും സ്വച്ഛതയും ആഗ്രഹിച്ച മഹർഷിക്ക് ശബ്ദം ശല്യമായി തോന്നി അതിനാൽ അന്യർ ഋഷഭകൂടപർവ്വതത്തിൽ പ്രവേശിച്ചാലുടൻ പർവ്വതം പാറക്കല്ലുകൾ വർഷിക്കട്ടെയെന്ന് കല്പ്പിച്ചു. കല്ലു വീണ് ആരെങ്കിലും അയ്യോ എന്ന് വിളിച്ചാൽ അവനുമേൽ ഇടിമിന്നൽ വീഴുമെന്ന് മുനി ശപിച്ചു.
ഒരിക്കൽ മന്ദരൻ എന്ന ബ്രാഹ്മണൻ പിംഗല എന്ന വേശ്യയുമായി വേഴ്ചയിലിരിക്കെ ഒരുമിച്ച് മരിക്കുകയും, മന്ദരൻ ഭദ്രായു എന്ന പേരിലും പിംഗല വജ്രബാഹുവിൻറെ ഭാര്യയായ സുമതിയായും ജനിച്ചു. സപത്നിമാർ ഗർഭിണിയായ സുമതിക്ക് വിഷം നല്കി കാട്ടിലുപേക്ഷിക്കുകയും കുഞ്ഞ് മൃതിയടയുകയും ചെയ്തു. അപ്പോൾ ഋഷഭ മഹർഷി അവിടെയെത്തി അവളെ സാന്ത്വനപ്പെടുത്തി.
വാനപ്രസ്ഥധർമ്മങ്ങൾ പൂർണ്ണമായി അനുഷ്ഠിച്ച ഋഷഭൻ ഒടുവിൽ ദേഹത്യാഗം ചെയ്തു. ഒരു കല്ല് കൊണ്ട് വായ് അടച്ച് വനസഞ്ചാരം ചെയ്ത അദ്ദേഹം കാട്ടുതീയിൽ ആഹുതി ചെയ്യപ്പെടുകയും ആത്മാവ് ശിവലോകം പൂകുകയുമുണ്ടായത്രെ.
No comments:
Post a Comment