ഗുരു

ഗുരു

ആഗമങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടായ തന്ത്രശാസ്ത്രം ഇഹങ്ങളിലും പരത്തിലും ഐശ്വര്യവും നന്മയും ലഭ്യമാക്കുന്നു. ആഗമസിദ്ധാന്തങ്ങളിൽ പരബ്രഹ്മസ്വരൂപനായ ശിവഭഗവാനെ പരമഗുരുവായി അംഗീകരിക്കുന്നു. സകലതിലും പ്രാണനായി അഥവാ ജീവനായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന സർവ്വവ്യാപിയും സർവ്വജ്ഞനുമായ ശ്രീപരമേശ്വരൻ ഓരോരുത്തരിലും ജീവനായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിലെ ആദ്യഗുരു മഹാദേവനായ ദക്ഷിണാമൂർത്തി ആകുന്നു. ദക്ഷിണാമൂർത്തി ജ്ഞാനത്തിന്റെ ആകാരരൂപം ആകുന്നു. ഗുരുവന്ദനവും ഗുരുപൂജയും സർവ്വശുഭകാര്യങ്ങൾക്കും മുൻപ് ചെയ്യണം. സ്വശരീരവും പുരുഷാർത്ഥങ്ങളും എന്നുവേണ്ട പ്രാണൻപോലും ഗുരുവിനായി സമർപ്പിക്കണമെന്ന് തന്ത്രശാസ്ത്രം പറയുന്നു. ജ്ഞാനത്തിന്റെ മൂർത്തരൂപമായ ഗുരു അഗ്നിസ്വരൂപനാണ്.

ഗുരവേ സർവ്വലോകാനാം ഭിഷജേ ഭവരോഗിണാം
നിധയേ സർവ്വ വിദ്യാനാം ദക്ഷിണാമൂർത്തയേനമഃ          

എന്നും

ഓം സദാശിവസമാരംഭാം ശങ്കരാചാര്യമദ്ധ്യമാം
അസ്മദാചാര്യ  പര്യന്താം വന്ദേഗുരുപരമ്പരാം.

എന്നുള്ള ശ്ലോകങ്ങൾ ആദിഗുരുവും അഗ്നിനേത്രനുമായ സദാശിവഭഗവാനെയാണ് പ്രകീർത്തിക്കുന്നത്. അറിവിന്റെ അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങളാണ് സദാശിവമൂർത്തിയുടെ മൂന്നാം കണ്ണിൽനിന്നും പ്രവഹിക്കുന്നത്. തന്ത്രശാസ്ത്രപ്രകാരം പൂജയിൽ ദേവതയുടെയോ ദേവന്റെയോ വലതുഭാഗത്തും ന്യാസത്തിൽ പൂജകന്റെ ശിരസിലുമാകുന്നു ഗുരുവിന്റെ സ്ഥാനം. തന്ത്രസമുച്ചയപ്രകാരം ഗുരുവിനെ ശിരസിലും ഗണേശ്വരനെ മൂലാധാരത്തിലും ന്യസിക്കണം എന്നാണ് പ്രമാണം. തന്ത്രത്തിൽ ഗുരുവിനെ ശിവഭഗവാനായികണ്ടു പൂജിക്കണം എന്നുപറഞ്ഞുവല്ലോ. ഇതിനെ സാധൂകരിക്കുന്നതും ശാരദാ തിലകത്തിൽ ഉള്ളതുമായ ഒരു ശ്ലോകം വിവരിക്കാം.

ശ്വേതാംബരം ശ്വേത വിലേപപുഷ്പം
മുക്താവിഭൂഷം മുദിതം ദ്വിനേത്രം
വാമാങ്കപീഠസ്ഥിത ദിവ്യശക്തിം
മന്ദസ്മിതം പൂർണ്ണ കൃപാനിധാനം

പാലിന്റെ, വെള്ളിയുടെ, മഞ്ഞിന്റെ, മുത്തിന്റെ, ഭസ്മത്തിന്റെ ശ്വേത (വെളുത്ത) നിറമുള്ളവനും (ദക്ഷിണാമൂർത്തിഭാവത്തിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ധരിക്കുന്ന) സ്ഫടികമാല ധരിച്ചവനും, ഇടതുവശത്ത് പരാശക്തിയായ (ദിവ്യശക്തിം) പാർവ്വതി ദേവിയെ ഇരുത്തിയിരിക്കുന്നവനും പൂർണ്ണകൃപാനിധിയുമായ ആദിഗുരു ദക്ഷിണാമൂർത്തി ശിവഭഗവാനെ വന്ദിക്കുന്നു എന്നാണ് ഈ ഗുരുവന്ദനത്തിന്റെ അർത്ഥം. എന്നാൽ വൈദികമായ ഗുരുസങ്കല്പം ഇതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണ്.

ഗുരുഃബ്രഹ്മാ ഗുരുഃവിഷ്ണു ഗുരുഃവിഷ്ണു ഗുരുഃദേവോ മഹേശ്വരാഃ
ഗുരുഃസാക്ഷാൽ പരബ്രഹ്മഃ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേനമഃ

ഒരു ഗുരുവിന് ശിഷ്യന്മാരുണ്ടായിരിക്കണം, ഒരു വിദ്യ അവർക്ക് ഉപദേശിച്ചുകൊടുക്കണം. ദക്ഷിണാമൂർത്തിയുടെ ശിഷ്യന്മാർ സനകൻ, സനന്ദൻ സനാതനൻ സനൽക്കുമാരൻ എന്നിവരും ദക്ഷിണാമൂർത്തിഗുരു അവർക്ക് ഉപദേശിച്ചുകൊടുക്കുന്ന വിദ്യ ബ്രഹ്മവിദ്യയും ആകുന്നു.

ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചുകൂടാത്തവർ എങ്ങനെയുള്ളവരാണ്?

ധനാദിവിഷയങ്ങളിൽ അത്യാഗ്രഹം ഉള്ള  ഒരാളെ ഒരിക്കലും ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചു കൂടാത്തതാകുന്നു. ഉണ്ടുമതിയാ യവനോട് ഉരുള ചോദിക്കണമെന്ന പഴമൊഴി ഇവിടെ സാർത്ഥകമാണ്. പിന്നെ ഗുരുവിന്റെ മറ്റൊരു വിശേഷണം മന്ത്രയന്ത്രതന്ത്രാദ്യവിക്രയി എന്നതാകുന്നു. പണത്തിനുവേണ്ടി മന്ത്രം യന്ത്രം തുടങ്ങിയവ വില്പന നടത്താത്ത ആളായിരിക്കണം ഗുരു. അതായത് വശ്യം, മാരണം, സ്തംഭനം, ഉച്ചാടനം, ശാന്തി, പൗഷ്ടികം എന്നീ ഷഡ്കർമ്മങ്ങളിൽ ആദ്യം പറഞ്ഞ നാല് മാന്ത്രികപ്രയോഗങ്ങൾ ഒരിക്കലും നടത്തരുത്. ശാന്തി, പൗഷ്ടികം തുടങ്ങിയ കർമ്മങ്ങൾ അത്യാവശ്യമെങ്കിൽ ഗുരുവിന് ചെയ്യാം. എന്നാൽ ധനാദിവിഷയങ്ങളോടുള്ള ആഗ്രഹത്തോടുകൂടിയാവരുത്. മുൻപ് പറഞ്ഞ വശ്യം, മാരണം, സ്‌തംഭനം, ഉച്ചാടനം എന്നിവ ദേവതമാരെക്കൊണ്ട് ദാസ്യവൃത്തി ചെയ്യിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ളതാണ്. പണത്തിനുവേണ്ടിയോ അല്ലാതെയോ ഒരിക്കലും ഈ വിധം പ്രവൃത്തികൾ ഗുരു ചെയ്യരുത്. ഗുരു വിമത്സരനായിരിക്കണം. അതായത് ധനത്തിനോ സ്ഥാനമാനാദികൾക്കോവേണ്ടി മത്സരിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയേയും ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചുകൂടാത്തതാകുന്നു. അങ്ങനെയുള്ളവർ ആദ്ധ്യാത്മികതയുടെ ഏഴ് അയലത്തുപോലും എത്താത്തവരാണ്. അത്തരക്കാരെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചകൂടാത്തതാണെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ.

അവധൂതന്മാരെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചുകൂടാ എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഗുരു ഏത് ആശ്രമത്തിൽ ചരിക്കുന്നവൻ ആയിരിക്കണം?

താന്ത്രികമതത്തിൽ ഗുരു ഗൃഹസ്ഥാശ്രമി ആയിരിക്കണം. ശാംഭവീശംഭുരൂപത്തിലുള്ള ഗുരുവിന്റെ പാദുകങ്ങളെയാണ് ശിഷ്യൻ ശിരസ്സിൽ ധരിയ്ക്കുന്നത്. അതിനാൽ ഗുരു ദീക്ഷിതനായാൽ മാത്രം പോരാ ദീക്ഷിതയായ സഹധർമ്മിണി കൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കണം.